Een gedachtegang over kleur in het landschap en het landschap al materialen bron.
Niet alle kleuren in het landschap zijn verborgen en onzichtbaar. Sommige kleuren hoef je er alleen uit te vergroten omdat ze anders simpelweg (soms letterlijk) over het hoofd gezien worden.
zijn deze kleuren dan ook verborgen?
Gaat het erom dat een landschap letterlijk een materialen bron is of is het een bron van de perfecte imperfectie en de meest oprechte kleuren. En wordt het dan als filosofische en misschien ook etherisch of geestelijke materiaal bron gebruikt (denk aan: chinese landschapsschilderkunst, wandelen, pelgrimeren)
Comments