Met de trein, reizend door het landschap.
Het landschap waar je doorheen rijd met de trein tussen Gouda en Utrecht is absoluut prachtig. In deze tijd van het jaar zijn de velden weelderig en de bermen staan vol met fluitekruid en koolzaad. Ik mis het dagelijkse forenzen in de trein en de schoonheid van de verandering van de jaargetijden die je op deze manier zo goed waar kan nemen.
Het is nu een paar dagen echt warm geweest met veel regen tussen de zonneschijn door. De natuur heeft dit met open armen ontvangen en maakt hier volop gebruik van.
Naarmate je dichter bij utrecht komt wordt het landschap langzaam beheerder en minder weelderig. Hier wordt niet meer gestreden met het water, hier is de grip op het landschap ferm en voegt het zich naar de wensen van de rentmeesters.
In het stadslandschap van Utrecht heeft de natuur de onderhand. Hardnekkig wordt er verzet tegen de stenen. Elke kier en scheur heeft potentie voor een nieuwe dappere overwinnaar.
Waar een stad dominantie uitoefent over het landschap en de natuur geeft het platteland een schijn van harmonie. Kleinschalige teelt maakt plaats voor mega akkers of ruimte voor meer asfalt. Zo gaan de unieke en historische karaktereigenschappen en dynamiek van het landschap langzaam verloren.